Belgrad Ormanları’nın mantar florası üzerinde yapılan çalışmalar yörede yenebilen çok sayıda mantar bulunduğunu ortaya koymuştur, özellikle sonbaharda toplanan bu mantarlar kimi zaman amatörlerce, kimi zaman da satış amacıyla profesyoneilerce toplanmaktadır. Bu mantarların en önemlileri ve özellikleri şöylece sıralanabilir:
Şemsiye Mantarı (Macrolepiots pro cara): Uzaktan büyüklüğü ile dikkati çeken şemsiye mantarının şapkası, başlangıçta yuvarlak veya yumurta biçiminde bulunur. Daha sonra çan, şemsiye veya tabak şeklinde yaygın bir görünüm kazanır. Şapkanın ortasında küt veya daha koyu renkte çıkıntılı bir kısım bulunur. Şapkanın genel renjğ beyazımtırak gri ile esmerimtırakgri arasında değişir Ve çapı 2530 cm civarında değjşir. Şapkanın üst kesimini kaplayan derimsi zar, çok sayıda kalkık ve basık pullarla parçalanır. Bu parçalar, şapkanın etli kısmı koparmadan kaldırılamaz. Şapkanın alt kesimini kaplayan lameller, serbest, yumuşak ve beyaz renklidir. Şapkayı taşıyan sap 15-30 cm uzunlukta olup, içi boştur ve kolayca kırılabilir.
Kanlıca Mantarı (Laetarius deiiciocus): Halkın “Kanlıca Mantarı” olarak adlandırdığı bu mantar, Belgrat Ormanları’nda bulunan en değerli yemeklik mantarlardandır. Orta büyüklükte kaim ve etli olan mantarın şapkası hafifçe kubbelidir ve başlangıçta iç tarafa doğru kıvrık kenarlıdır. Daha sonra basık huni şeklinde bir görünüm kazanır. Canlı portakal kırmızısı rengindedir. Yaşlandığında daha koyu renkte halkalarla donanır. Şapkanın üst kesimini kaplayan zar çıplaktır. Yapışkan olup, şapkadan ayrılarak kaldırılamaz. Şapkanın alt kesimindeki lameller sık bir şekilde ve bir arada bulunur, geniş vekolayca kırdabilen bu lamellerin uçları çatallanır, renkleri portakal sarısına dönüşür.
Şapkanın sapı 2-7 cm olup, kolayca kırılır ve içi boştur. Mantar kırıldığında içinden kan portakalı suyu renginde bir sıvı akar; Kanlıca Mantarı adı da buradan gelmektedir.
Yumurta Mantarı (Cantharellus cibrius): Oldukça küçül’ olan yumurta mantarının şapkası 28 cm kadar genişlikte, başlangıçta bombeli ve içeri doğru kıvrık kenarlıdır. Daha sonra, kenarlar düzelir ve mantar huni veya topaç görünümü kazanır. Mantarın sapı 2-6 cm uzunlukta ve etlidir. Şapkanın oldukça seyrek olan lamelleri basık ve kalınca, küt kenarlı ve çatallıdır. Kokusu baharat gibi olup kayısıyı, lezzeti ise karabiberi hatırlatır. Hazmı oldukça güç olduğundan iyice çiğnenmesi gerekmektedir.
İmparator Mantarı, Altın Yumurta (Amanita caesarea): Toplayıcılar arasında Altın Yumurta adı verileri bu türün şapkası 8-15 cm genişliğinde olup, rengi kırmızı ve üzeri düzdür. Üzerinde çok nadir olarak, beyaz renkli büyükçe örtü artıkları görülür. Alt tarafta bulunan lamellerin renkleri koyu sarıdır. Şapkayı taşıyan sap yine 8-15 cm uzunluğunda olup, san bir halkası vardır. Sap dip tarafta kaim kenarlı beyaz bir örtünün içinde bulunur. Bu beyaz örtü sayesinde, kendisine çok benzeyen fakat çok zehirli ve tehlikeli bir tür olan amanita rauscaria’dan kolayca ve kesin olarak ayrılır.
Çok değerli olan ve Orta Avrupa’da fazlaca rastlanmayan bu mantarlar taze olarak yenebildiği gibi, kurutularak da saklanabilir.Belgrat Ormanları’nda önemlileri yukarda sayılanlardan başka 8 tür daha yenebilir mantar bulunmaktadır.
